W ostatnich dniach udało nam się pozyskać przedwojenne cegły z nieistniejących już dziś cegielni. Zdobią już wystawę stałą Izby Tożsamości Ursusa.
Przełom XIII i XIV wieku stał się początkiem upowszechniania się cegły jako materiału budowlanego w Polsce. XIX wiek to pełen rozkwit produkcji cegły i jej pochodnych, np. klinkieru czy dachówki (karpiówka, klasztorna, falista, gąsiory), rur drenarskich – sączków czy kafli. Teren obecnego powiatu wołomińskiego ma taki układ geologiczny, że niekiedy już pod kilkudziesięciocentymetrową powierzchnią zalegają złoża gliny. W okresie międzywojnia na terenie Marek działało 10 cegielni, m.in. Małachowskiego, Menzla, Stępińskiego, a w Zielonce, np. Cegielnia Towarzystwa Akc., na terenie Arkuszewa (obecnie rejon osiedla Wolności i ul. Przemysłowej) – eksploatowano złoża w starych gliniankach „Henryków” – na kolonii Henryków – Henryka Doktorowicza i Halpera – stąd też m.in. pochodziły cegły do budowy przedwojennej Fabryki Samochodów na terenie Szamot.
Spacerując po pozostałych wnętrzach d. Fabryki Ursus przy ul. Dyrekcyjnej natknęliśmy się również na cegły sygnowane „Jelonki”. Ów teren, bogaty w złoża gliny, sięgał stacji kolei warszawsko-wiedeńskiej we Włochach. Na początku XX wieku powstały tam Zakłady Cegielniane i Fabryka Dachówek Bracia Schneider – Jelonki. Zakłady zaopatrywały w cegłę nie tylko pobliską Wolę, która w tym czasie stawała się już przemysłowym przedmieściem Warszawy, ale także całą Warszawę i okolice. Wyroby ich nagradzane były licznymi dyplomami i medalami na europejskich i światowych wystawach przemysłowych, chociażby na odbywającej się w 1908 r. Wystawie Przemysłowej w Częstochowie otrzymała Srebrny Medal za dachówkę. Po I wojnie światowej, nazwę zakładu uproszczono i brzmiała ona: Cegielnia Braci Schneider „Jelonki”; zatrudniała już tylko ok. 250 robotników. Przetrwała do września 1939 roku.
Ciekawostką jest, że na terenie dzisiejszego Ursusa (dawnej gminy Skorosze) także działała w latach 1932-1939 CEGIELNIA SKOROSZE za sprawą inż. Lucjusza Burdzyńskiego. To właśnie na terenie nieczynnej w czasie wojny cegielni 1 sierpnia 1944 roku zebrała się kompania „Goplana”, by wyruszyć następnie do boju. Na obszarze ówczesnej gminy Skorosze działała również CEGIELNIA KAROLIN.